Εν Αρχή Ην ο Λόγος... Περί Μετακομίσεως και Χαλκηδόνος

Μιλώντας το απόγευμα με ένα συνάδελφό μου, ασχολούμασταν με τι άλλο… την επικείμενη μετακόμιση της ΑΕΛΚ στη Μυτιλήνη. Ο καλός συνάδελφος και φίλος, γέννημα θρέμμα Μυτιληνιός, αλλά μετριοπαθής όσον αφορά τα ποδοσφαιρικά, και δη αδιάφορος για την όποια μετακόμιση, μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα μου ανέφερε: «Τελικά μου φαίνεται ότι ο Πρόεδρος ακολουθεί το μοντέλο της Χαλκηδόνας…». Δεν είχα παρά να συμφωνήσω μαζί του, και αφού εξαντλήσαμε το θέμα περί συγχωνεύσεως ή όχι με την ιστορική ομάδα του Αιολικού, ή τη μετονομασία της ΑΕΛΚ σε ΑΕ Λέσβου, καταλήξαμε να συμφωνούμε στο εξής: «Ας κάνει ο κ. Μιχαλάκης ό,τι τον φωτίσει ο Θεός, αρκεί να εφαρμόσει το μοντέλο της Χαλκηδόνας και μόνο».

Και τι εννοούμε λέγοντας μοντέλο Χαλκηδόνας; Ως γνωστό η Νηαρ Ηστ Χαλκηδόνα ήταν μια επονομαζόμενη Ομάδα-Σφραγίδα που δεν εκπροσωπούσε ούτε καν ένα Δήμο, παρά μόνο μια γειτονιά της Νίκαιας στην Αθήνα. Αυτή την ομάδα διάλεξε ο κ. Σπανός για να την ανεβάσει τρένο στην Α’ Εθνική, να την καθιερώσει στην κατηγορία, και μοιραία να τη συνενώσει με τον Ατρόμητο.

Το παράδοξο ήταν ότι ο κ. Σπανός δεν επέλεξε να αγοράσει, ούτε τον Ιωνικό, αλλά ούτε και την Προοδευτική, ομάδες σύμβολα της περιοχής, με εμπειρία στην Α’ Εθνική. Επέλεξε να μην μπλέξει με τα πάθη και τα μίση ανάμεσα στις δύο ομάδες της περιοχής, αλλά και τους οργανωμένους, και να πορευτεί με μια ομάδα που ήταν συμπαθής σε όλους, άσχετα αν δεν είχε έστω και ένα στοιχειώδη πυρήνα οπαδών, ποντάροντας ότι τα όποια εισιτήρια θα έρθουν από τους ουδέτερους φιλάθλους, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να δουν με την ησυχία τους το θέαμα που προσφέρει το άθλημα και μόνο.

Αν λάβουμε υπόψη, τα αρχικά παράπονα των παραγόντων του Αιολικού για υπεροπτική συμπεριφορά εκ μέρους των ανθρώπων της ΑΕΛΚ, εν όψει της επικείμενης συγκατοίκησης στο Στάδιο της Μυτιλήνης, αλλά και την εν γένει στάση που κρατάει η διοίκηση της ΑΕΛΚ, και χωρίς να έχω κάποια πληροφόρηση εκ των έσω, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο Πρόεδρος της ΑΕΛΚ, βαδίζει προς το παρόν στα χνάρια του κ. Σπανού. Επιλέγει δηλαδή να μην εμπλακεί στις όποιες τοπικιστικές ή οπαδικές διαφωνίες, και να προχωρήσει στη συγκρότηση ενός τεχνικού επιτελείου, που απαρτίζεται με ανθρώπους που υπηρέτησαν, τόσο τον Αιολικό, όσο και την ΑΕΛΚ, με σκοπό το στήσιμο μιας ομάδας που θα ελκύει το ευρύτερο φίλαθλο κοινό του νησιού, και όχι μόνο το σκληρό πυρήνα της μίας ή της άλλης ομάδας.

Το αν θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, ή αν αλλάξει γνώμη στην πορεία, ή έχει ήδη κάποιο διαφορετικό μακροπρόθεσμο σχέδιο το οποίο θέλει να ακολουθήσει, ομολογώ ότι δεν το ξέρω, και ίσως να μη θέλω να το μάθω. Υπάρχουν όμως κάποια θέματα που αφορούν τις προθέσεις της διοίκησης της ΑΕΛΚ, τα οποία και προκαλούν εύλογες απορίες στους φιλάθλους του Λεκανοπεδίου. Η περίπτωση της ΑΕΛΚ δεν είναι ακριβώς όπως της Χαλκηδόνας.

Όσον αφορά την ΑΕΛΚ, μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν ουρανοκατέβατη στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο, μπορεί να μην είχε λάμψει με τις επιτυχίες της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένα σωματείο-σφραγίδα. Όπως είχαμε πει κατ’ επανάληψη στο prag-blog.pblogs.gr, ήταν μια ομάδα αρκετά οργανωμένη, που πετύχαινε τους στόχους της, γεμάτη υγεία, και με εξαιρετικό κλίμα ανάμεσα σε οπαδούς, διοίκηση και φιλάθλους. Σιγά σιγά, και με έντεχνο τρόπο, ανακαλύψαμε την άποψη ότι, όσο η ΑΕΛΚ παραμένει στη φυσική της Έδρα, τόσο θα παραμένει μικρή και ταπεινή. Την άποψη αυτή, την οποία παρεμπιπτόντως την άκουγα από όλους τους οπαδούς του Αιολικού, κατά τη διάρκεια της παρελθούσης αγωνιστικής περιόδου, δεν μπόρεσα ποτέ να την καταλάβω. Ακούμε από παντού ότι ο κ. Μιχαλάκης έχει σκοπό να εξωραΐσει το στάδιο της Μυτιλήνης, το οποίο θα είναι η μελλοντική έδρα της ομάδας, επενδύοντας σε ένα γήπεδο το οποίο έχει συνδεθεί στη μνήμη όλων ως έδρα του Αιολικού, και στο οποίο ο οπαδός της ΑΕΛΚ, θα νοιώθει σα «σώγαμπρος» κάθε φορά που θα πηγαίνει, αν πηγαίνει, να δει την ομάδα του. Τρανταχτό άλλωστε παράδειγμα ήταν το πρώτο παιχνίδι της περσινής πλέον σαιζόν, με τον Αετό Σκύδρας για το Κύπελλο, λίγος κόσμος, καθόλου παλμός, αρκετοί φίλαθλοι της ΑΕΛΚ ομολογουμένως πολύ συγκρατημένοι. Όλα αυτά όμως, ίσως μικρή σημασία έχουν, από τη στιγμή που τα κίνητρα είναι αμιγώς οικονομικά, και το στάδιο της Καλλονής δε χωράει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της διοίκησης. Αληθινά όμως δεν ξέρουμε, και ίσως δε θα μάθουμε ποτέ, για το πόσα χρήματα απαιτείται να επενδυθούν στον Ταρλά, και πόσα θα απαιτούνταν για την επέκταση των κερκίδων στο στάδιο της Καλλονής, τι άδειες θα απαιτούνταν και ποιος ο χρόνος αποπεράτωσης.

Όπως και να έχει όμως το θέμα, είτε είναι συνειδητή η επιλογή της διοίκησης να κόψει της γέφυρες με το φίλαθλο κόσμο της ομάδας, είτε όχι, αυτό που παραμένει είναι ότι το σύνολο των δραστηριοτήτων της ομάδας μεταφέρεται στη Μυτιλήνη. Από όσα ακούγονται το μόνο που θα μείνει είναι το γραφείο, έτσι για να δικαιολογεί και το Λ.Κ. από τον τίτλο της. Κατά τα άλλα, οι δημοσιογράφοι της πρωτεύουσας θεωρούν οικονομική ανάσα για την πόλη, την μετεγκατάσταση της ΑΕΛΚ, και προσδοκούν να επωφεληθούν όλοι από αυτό. Αυτά είναι που βλέπει και ο απλός φίλαθλος της ΑΕΛΚ, και αναρωτιέται αν πραγματικά αξίζει τον κόπο να ασχολείται με την ομάδα και να παθιάζεται, ίσως και αυτός είναι ο λόγος που το κλίμα στο λεκανοπέδιο είναι ιδιαιτέρως υποτονικό.

Εν κατακλείδι, από τη στιγμή που ο κ. Μιχαλάκης αποτελεί το μόνο χρηματοδότη της ομάδας, αναγνωρίζουν όλοι το αποκλειστικό δικαίωμά του να αποφασίζει για την τύχη και το μέλλον της ΑΕΛΚ. Σεβαστή λοιπόν η απόφασή του για μετεγκατάσταση, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με αυτή. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα ήθελα να θυμίσω ότι ακόμα κι αυτό το επιτυχημένο μοντέλο της Χαλκηδόνας, δεν άντεξε χωρίς την ύπαρξη έστω και ενός στοιχειώδους πυρήνα οπαδών που νοιάζονται και αγαπάνε εμπράκτως την ομάδα. Ευχόμενος λοιπόν να μη χρειαστεί να εφαρμοστεί πλήρως το μοντέλο της ΠΑΕ Νηαρ Ηστ Χαλκηδόνα, και να αποφύγει η ΑΕΛΚ να συγχωνευτεί με μερικούς «αχώνευτους…», σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και την τιμή που μου κάνατε.