Δυστυχώς η ΑΕΛ"Κ" μας τελείωσε...

©τίτλου prag-blog.pblogs.gr

Και ενώ απολάμβανα τη ραστώνη ενός φθινοπωρινού Σαββατιάτικου απογεύματος, κάπου ανάμεσα στο babysitting και σε μια κωμωδία σε DVD, ξαφνικά ήρθε στα αυτιά μου δυνατή μουσική, «τι στο καλό…» λέω, «συναυλία τέτοια εποχή, αποκλείεται», περνάει η ώρα και ακούω μαζεμένους ήχους από πυροτεχνήματα, «δε γίνεται» λέω, «κανάς γάμος γίνεται και το παραχέ…». Βγαίνω στη βεράντα να δω τι γίνεται και βλέπω να έχει γίνει η νύχτα μέρα από τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύτηκαν από τον… ΤΑΡΛΑΝ!!! Είχα βλέπετε ξεχάσει το φιλικό της ΑΕΛ“Κ” με τον Πανσερραïκό (το ΑΕΛ“Κ” το δανείζομαι κι αυτό από το φίλο prag-blog.pblogs.gr).

Η ώρα πέρασε και οι γνωστοί ήχοι πυροτεχνημάτων ακούστηκαν ξανά… ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα, και μπήκα στον πειρασμό να επισκεφτώ το γήπεδο και να δω ιδίοις όμμασι τα τεκταινόμενα, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις μου στο παρελθόν. Έφτασα λοιπόν στο γήπεδο περίπου 10 λεπτά πριν τη λήξη, η κεντρική πύλη σχεδόν κλειστή, από το μικρό άνοιγμα, προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα περίπου 20 στριμωγμένοι μεσήλικες. Κατάλαβα αμέσως ότι δεν ήμουν ο μόνος περίεργος, υπήρχαν τουλάχιστον καμμιά πενηνταριά άτομα σε πηγαδάκια γύρω από το γήπεδο, που σχολίαζαν τις ποδοσφαιρικές εξελίξεις στο νησί, επικροτώντας την κίνηση της ΑΕΛ“Κ” να αγωνίζεται πλέον στη Μυτιλήνη.

Σε λίγα λεπτά η πύλη άνοιξε και μπήκαμε μέσα, το παιχνίδι μου ήταν αδιάφορο, και παρατηρούσα μόνο τη μισογεμάτη εξέδρα. Μετά τη λήξη βρήκα τυχαία ένα φίλο και συνάδελφο που παρακολούθησε όλο το παιχνίδι και μου περιέγραψε τον αγώνα. «Πόσο κόσμο νομίζεις ότι είχε;» τον ρωτάω, «Σίγουρα πάνω από χίλιους…» μου απαντάει, «τι νομίζεις.. εδώ δεν είναι Κεντέρης… εδώ το γήπεδο έχει 3.000 χωρητικότητα!». Δε συνέχισα τη κουβέντα και προσπάθησα να βρω κάποιον συντοπίτη να μου πει εντυπώσεις.

Ομολογώ ότι οι συντοπίτες μου ήταν μικρή μειοψηφία, βλέπετε η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που παρακολούθησαν τον αγώνα ήταν αυτόχθονες. Απλοί φίλαθλοι της πόλης, που απλά επιθυμούν και, το κυριότερο, ευχαριστιούνται να βλέπουν μπάλα στη Β’ Εθνική, και να αναπολούν χρόνια δοξασμένα. Η ευχαρίστηση και η ικανοποίηση ήταν έκδηλη στα βλέμματα όλων, άσχετα με το αν δεν ήταν και τόσο εκδηλωτικοί. Σε γενικές γραμμές όμως, στα πηγαδάκια που στήθηκαν μετά τη λήξη, υπήρξε η έκδηλη διάθεση από όλους να “αγκαλιάσουν” αυτή τη νέα ομάδα που παίζει στην πόλη τους. Είναι βλέπετε όλοι τους διψασμένοι για ποδόσφαιρο απαλλαγμένο από παραγοντισμούς και οπαδιλίκια, άσχετα με το αν αυτή η ομάδα ήρθε «σώγαμπρος» στον Ταρλά.

Συμπερασματικά, η πρεμιέρα της ΑΕΛ“Κ” στην πρωτεύουσα ήταν πραγματική φαντασμαγορία, και σίγουρα είχε την ανταπόκριση από το φίλαθλο κοινό της Μυτιλήνης, αλλά και την αντίστοιχη εισπρακτική επιτυχία, η οποία είναι και το κυριότερο ζητούμενο της Διοίκησης. Στα πρόσωπα άλλωστε των ανθρώπων της Διοίκησης τα χαμόγελα περίσσευαν.

Επειδή λοιπόν η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, και η μέρα ήταν καλή τόσο αγωνιστικά, όσο και εισπρακτικά, καλό θα είναι να αρχίζουμε να συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα ότι η ΑΕΛ“Κ” νομοτελειακά, αργά ή γρήγορα και με λίγες επιτυχίες στο φετινό πρωτάθλημα… θα μας τελειώσει. Το πιθανότερο είναι να φορέσει καινούρια κουστούμια που θα καλύψουν «Παλλεσβιακά» το ποδοσφαιρόφιλο κοινό.

ΥΓ. Για την ιστορία η ΑΕΛ“Κ” επιβλήθηκε με 1-0 του Πανσερραïκού με γκολ του Μανούσου

QUO VADUNT DOMINI??? - ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ "ΚΥΡΙΟΙ";;;

Ανάμεικτα συναισθήματα προκάλεσε η έκτακτη τηλεοπτική εμφάνιση εν μέσω θέρους του προέδρου της ΑΕΛΚ κ. Μιχαλάκη, η οποία αναστάτωσε όχι μόνο το προσωπικό της Τηλεόρασης Μυτιλήνης, αλλά και τα αθλητικά στέκια ανά την πρωτεύουσα του Δήμου. Και αφού ξεπεράσουμε, προς το παρόν, το γαστριμαργικό σχόλιο του προέδρου περί των «Γιαλαντζί» ομολόγων του, ας προχωρήσουμε σε μερικές παρατηρήσεις επί των λεγομένων του.

Καλώς ή κακώς, ο κ. Μιχαλάκης δήλωσε ότι ουδεμία σχέση και συνάφεια είχε με την ΑΕΛΚ μέχρι το απόγευμα εκείνο των πανηγυρισμών για την άνοδο στη Γ’ Εθνική. Μέχρι τότε, κατά δήλωσή του πάντα, ούτε είχε ακούσει για τοπικό ή περιφερειακό ποδόσφαιρο, ούτε που νοιάστηκε ποτέ του. Η προσωπική του σχέση με κάποιους παράγοντες της ΑΕΛΚ τον οδήγησαν να ασχοληθεί, κι αυτό όσο μπορούσε από τα ξένα που βρισκόταν. Ο κ. Μιχαλάκης δεν είχε και δεν φαίνεται να θέλει να αποκτήσει κάποιο δέσιμο με την έδρα της ομάδας, και όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει ότι θα κρατήσει το όνομα «Καλλονή» κάνοντας το γνωστό στα πέρατα της επικράτειας, το επιχείρημα του δε δείχνει να έχει τη δέουσα ανταπόκριση από τον κόσμο. Την απάντηση του την έδωσαν οι φίλαθλοι της ομάδας που σνόμπαραν (ο σνομπισμός αποτελεί γαρ ίδιον των γηγενών Καλλονιατών) την επίσημη πρώτη της ομάδας, στην πορεία της για τη Β’ Εθνική, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά περίεργο τρόπο στο Στάδιο της Καλλονής.

Η όλη εικόνα που έδωσε ο κ. Μιχαλάκης στη συνέντευξή του, ήταν ενός ποδοσφαιρικού παράγοντα «νέου τύπου», είχε κάτι από το παρουσιαστικό του Αδαμίδη, το λεκτικό του Γόντικα, αλλά και το θυμικό του Μαρινάκη. Μίλησε αναλυτικά για τον αγωνιστικό και οικονομικό σχεδιασμό της ομάδας στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, απαξιώνοντας τα πεπραγμένα της μέχρι τα περασμένα Χριστούγεννα διοίκησης, ξεμπροστιάζοντας σχεδόν όλους τους αθλητικούς παράγοντες του νησιού, και υποσχόμενος «εκδίκηση» από την Επανωμή, λες και ήταν για την ΑΕΛΚ το αιώνιο αντίπαλο δέος.

Γίνομαι βαρετός αλλά είναι πασίδηλο ότι ο κ. Μιχαλάκης ακολουθεί πιστά τα βήματα του φίλου του κ. Σπανού. Προσπαθεί να δώσει ένα επαγγελματικό προφίλ στην ομάδα, δεν φείδεται καθόλου να προσλάβει επαγγελματίες του χώρου για συνεργάτες, αλλά και έμπειρους ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας που θα στελεχώσουν την ομάδα στη Β’ Εθνική. Ο κ. Μιχαλάκης γνωρίζει καλά ότι με την οικονομική ενίσχυση που λαμβάνουν οι ομάδες της Β’ Εθνικής, δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη τους «κόσμιους» οπαδούς της Καλλονής. Με χρηστή οικονομική διαχείριση, και με τη συνδρομή των φιλάθλων «Παλλεσβιακά» όπως δήλωσε με νόημα, θα καταφέρει να βγάλει τη χρονιά χωρίς μεγάλες οικονομικές απώλειες. Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε επιβιώνουν περίπου τα 2/3 των ομάδων της Β’ Εθνικής, οι οποίες είναι ζήτημα αν πουλάνε 150 διαρκείας τη σαιζόν.

Δε γνωρίζω ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα του κ. Μιχαλάκη, το ερώτημα Quo vadis Domine? "Που πηγαίνεις Κύριε;",  αφήνει τη φίλαθλη κοινή γνώμη παγερά αδιάφορη. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι σε επίπεδο ποδοσφαιρικών παραγόντων όλοι οι δρόμοι οδηγούν όχι πια στη Ρώμη, αλλά στη Μυτιλήνη. Εκεί είναι πια το νέο Εl Dorado, οικονομικά, διοικητικά, αθλητικά. Οι δύο ομάδες που πρωταγωνιστούν στο Νησί, έχουν προέδρους που δοξάστηκαν και δόξασαν την ΑΕΛΚ. Και όσο και αν προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, με γαστρονομικά σχόλια, και φιλικά «καρφάκια» ανάμεσά τους, τους αφήνουμε στις όποιες «διαφωνίες» τους και στο θεάρεστο έργο τους να δοξάσουν την αθλητική ιστορία αυτής της αδικημένης Νήσου.

Μπορεί σε μερικούς να δημιουργήθηκαν αρνητικές εντυπώσεις για την εμπλοκή του ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΕΛΚ στα διοικητικά του άσπονδου φίλου ΑΙΟ, αλλά αναφερόμαστε πάντα σε ενήλικες που έχουν σώας τα φρένας και έχουν επίγνωση, καλύτερα από τον καθένα μας, των λόγων και των πράξεών τους. Πάντως, η όλη ιστορία του νέου προέδρου του ΑΙΟ μου θυμίζει το λιγόψυχο Απόστολο Πέτρο που προσπάθησε να ξεφύγει από τη Ρώμη και να αποφύγει τη σταύρωση: «Κατηφόριζε τα τείχη της Ρώμης, όταν απέναντί του διέκρινε μέσα στο μισοσκόταδο μια γνώριμη μορφή. Ήταν ο Χριστός!!!!!!! Έκπληκτος ο Πέτρος πλησίασε και με ραγισμένη φωνή ρώτησε: "Που πηγαίνεις Κύριε;" Quo vadis Domine? "Στη Ρώμη" απάντησε. "Πάω να πάρω τη θέση σου και να ξανασταυρωθώ!". Λύγισε ο Πέτρος, κατέβασε το κεφάλι, έκλαψε όπως τότε, "πικρώς" και ξαναγύρισε στη Ρώμη.... Τον γύρισε πίσω ο Χριστός στο δρόμο της θυσίας. Να ανεβεί στο δικό του Γολγοθά να φορτωθεί το δικό του Σταυρό, για να φτάσει να αναδειχθεί η "Πέτρα" πάνω στην οποία θα χτιζόταν...» ο ΝΕΟΣ ΑΙΟ!!!!!!

Καλή τύχη και πάντα επιτυχίες στην ΑΕΛΚ και στον ΑΙΟΛΙΚΟ, θα τους παρακολουθούμε πάντα διακριτικά, καλόπιστα κριτικά και με άδολο ενδιαφέρον. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Εν Αρχή Ην ο Λόγος... Περί Μετακομίσεως και Χαλκηδόνος

Μιλώντας το απόγευμα με ένα συνάδελφό μου, ασχολούμασταν με τι άλλο… την επικείμενη μετακόμιση της ΑΕΛΚ στη Μυτιλήνη. Ο καλός συνάδελφος και φίλος, γέννημα θρέμμα Μυτιληνιός, αλλά μετριοπαθής όσον αφορά τα ποδοσφαιρικά, και δη αδιάφορος για την όποια μετακόμιση, μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα μου ανέφερε: «Τελικά μου φαίνεται ότι ο Πρόεδρος ακολουθεί το μοντέλο της Χαλκηδόνας…». Δεν είχα παρά να συμφωνήσω μαζί του, και αφού εξαντλήσαμε το θέμα περί συγχωνεύσεως ή όχι με την ιστορική ομάδα του Αιολικού, ή τη μετονομασία της ΑΕΛΚ σε ΑΕ Λέσβου, καταλήξαμε να συμφωνούμε στο εξής: «Ας κάνει ο κ. Μιχαλάκης ό,τι τον φωτίσει ο Θεός, αρκεί να εφαρμόσει το μοντέλο της Χαλκηδόνας και μόνο».

Και τι εννοούμε λέγοντας μοντέλο Χαλκηδόνας; Ως γνωστό η Νηαρ Ηστ Χαλκηδόνα ήταν μια επονομαζόμενη Ομάδα-Σφραγίδα που δεν εκπροσωπούσε ούτε καν ένα Δήμο, παρά μόνο μια γειτονιά της Νίκαιας στην Αθήνα. Αυτή την ομάδα διάλεξε ο κ. Σπανός για να την ανεβάσει τρένο στην Α’ Εθνική, να την καθιερώσει στην κατηγορία, και μοιραία να τη συνενώσει με τον Ατρόμητο.

Το παράδοξο ήταν ότι ο κ. Σπανός δεν επέλεξε να αγοράσει, ούτε τον Ιωνικό, αλλά ούτε και την Προοδευτική, ομάδες σύμβολα της περιοχής, με εμπειρία στην Α’ Εθνική. Επέλεξε να μην μπλέξει με τα πάθη και τα μίση ανάμεσα στις δύο ομάδες της περιοχής, αλλά και τους οργανωμένους, και να πορευτεί με μια ομάδα που ήταν συμπαθής σε όλους, άσχετα αν δεν είχε έστω και ένα στοιχειώδη πυρήνα οπαδών, ποντάροντας ότι τα όποια εισιτήρια θα έρθουν από τους ουδέτερους φιλάθλους, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να δουν με την ησυχία τους το θέαμα που προσφέρει το άθλημα και μόνο.

Αν λάβουμε υπόψη, τα αρχικά παράπονα των παραγόντων του Αιολικού για υπεροπτική συμπεριφορά εκ μέρους των ανθρώπων της ΑΕΛΚ, εν όψει της επικείμενης συγκατοίκησης στο Στάδιο της Μυτιλήνης, αλλά και την εν γένει στάση που κρατάει η διοίκηση της ΑΕΛΚ, και χωρίς να έχω κάποια πληροφόρηση εκ των έσω, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο Πρόεδρος της ΑΕΛΚ, βαδίζει προς το παρόν στα χνάρια του κ. Σπανού. Επιλέγει δηλαδή να μην εμπλακεί στις όποιες τοπικιστικές ή οπαδικές διαφωνίες, και να προχωρήσει στη συγκρότηση ενός τεχνικού επιτελείου, που απαρτίζεται με ανθρώπους που υπηρέτησαν, τόσο τον Αιολικό, όσο και την ΑΕΛΚ, με σκοπό το στήσιμο μιας ομάδας που θα ελκύει το ευρύτερο φίλαθλο κοινό του νησιού, και όχι μόνο το σκληρό πυρήνα της μίας ή της άλλης ομάδας.

Το αν θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, ή αν αλλάξει γνώμη στην πορεία, ή έχει ήδη κάποιο διαφορετικό μακροπρόθεσμο σχέδιο το οποίο θέλει να ακολουθήσει, ομολογώ ότι δεν το ξέρω, και ίσως να μη θέλω να το μάθω. Υπάρχουν όμως κάποια θέματα που αφορούν τις προθέσεις της διοίκησης της ΑΕΛΚ, τα οποία και προκαλούν εύλογες απορίες στους φιλάθλους του Λεκανοπεδίου. Η περίπτωση της ΑΕΛΚ δεν είναι ακριβώς όπως της Χαλκηδόνας.

Όσον αφορά την ΑΕΛΚ, μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν ουρανοκατέβατη στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο, μπορεί να μην είχε λάμψει με τις επιτυχίες της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένα σωματείο-σφραγίδα. Όπως είχαμε πει κατ’ επανάληψη στο prag-blog.pblogs.gr, ήταν μια ομάδα αρκετά οργανωμένη, που πετύχαινε τους στόχους της, γεμάτη υγεία, και με εξαιρετικό κλίμα ανάμεσα σε οπαδούς, διοίκηση και φιλάθλους. Σιγά σιγά, και με έντεχνο τρόπο, ανακαλύψαμε την άποψη ότι, όσο η ΑΕΛΚ παραμένει στη φυσική της Έδρα, τόσο θα παραμένει μικρή και ταπεινή. Την άποψη αυτή, την οποία παρεμπιπτόντως την άκουγα από όλους τους οπαδούς του Αιολικού, κατά τη διάρκεια της παρελθούσης αγωνιστικής περιόδου, δεν μπόρεσα ποτέ να την καταλάβω. Ακούμε από παντού ότι ο κ. Μιχαλάκης έχει σκοπό να εξωραΐσει το στάδιο της Μυτιλήνης, το οποίο θα είναι η μελλοντική έδρα της ομάδας, επενδύοντας σε ένα γήπεδο το οποίο έχει συνδεθεί στη μνήμη όλων ως έδρα του Αιολικού, και στο οποίο ο οπαδός της ΑΕΛΚ, θα νοιώθει σα «σώγαμπρος» κάθε φορά που θα πηγαίνει, αν πηγαίνει, να δει την ομάδα του. Τρανταχτό άλλωστε παράδειγμα ήταν το πρώτο παιχνίδι της περσινής πλέον σαιζόν, με τον Αετό Σκύδρας για το Κύπελλο, λίγος κόσμος, καθόλου παλμός, αρκετοί φίλαθλοι της ΑΕΛΚ ομολογουμένως πολύ συγκρατημένοι. Όλα αυτά όμως, ίσως μικρή σημασία έχουν, από τη στιγμή που τα κίνητρα είναι αμιγώς οικονομικά, και το στάδιο της Καλλονής δε χωράει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της διοίκησης. Αληθινά όμως δεν ξέρουμε, και ίσως δε θα μάθουμε ποτέ, για το πόσα χρήματα απαιτείται να επενδυθούν στον Ταρλά, και πόσα θα απαιτούνταν για την επέκταση των κερκίδων στο στάδιο της Καλλονής, τι άδειες θα απαιτούνταν και ποιος ο χρόνος αποπεράτωσης.

Όπως και να έχει όμως το θέμα, είτε είναι συνειδητή η επιλογή της διοίκησης να κόψει της γέφυρες με το φίλαθλο κόσμο της ομάδας, είτε όχι, αυτό που παραμένει είναι ότι το σύνολο των δραστηριοτήτων της ομάδας μεταφέρεται στη Μυτιλήνη. Από όσα ακούγονται το μόνο που θα μείνει είναι το γραφείο, έτσι για να δικαιολογεί και το Λ.Κ. από τον τίτλο της. Κατά τα άλλα, οι δημοσιογράφοι της πρωτεύουσας θεωρούν οικονομική ανάσα για την πόλη, την μετεγκατάσταση της ΑΕΛΚ, και προσδοκούν να επωφεληθούν όλοι από αυτό. Αυτά είναι που βλέπει και ο απλός φίλαθλος της ΑΕΛΚ, και αναρωτιέται αν πραγματικά αξίζει τον κόπο να ασχολείται με την ομάδα και να παθιάζεται, ίσως και αυτός είναι ο λόγος που το κλίμα στο λεκανοπέδιο είναι ιδιαιτέρως υποτονικό.

Εν κατακλείδι, από τη στιγμή που ο κ. Μιχαλάκης αποτελεί το μόνο χρηματοδότη της ομάδας, αναγνωρίζουν όλοι το αποκλειστικό δικαίωμά του να αποφασίζει για την τύχη και το μέλλον της ΑΕΛΚ. Σεβαστή λοιπόν η απόφασή του για μετεγκατάσταση, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με αυτή. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα ήθελα να θυμίσω ότι ακόμα κι αυτό το επιτυχημένο μοντέλο της Χαλκηδόνας, δεν άντεξε χωρίς την ύπαρξη έστω και ενός στοιχειώδους πυρήνα οπαδών που νοιάζονται και αγαπάνε εμπράκτως την ομάδα. Ευχόμενος λοιπόν να μη χρειαστεί να εφαρμοστεί πλήρως το μοντέλο της ΠΑΕ Νηαρ Ηστ Χαλκηδόνα, και να αποφύγει η ΑΕΛΚ να συγχωνευτεί με μερικούς «αχώνευτους…», σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και την τιμή που μου κάνατε.

Επιτέλους... Σκοτώστε τον Γκασμά που κρύβετε μέσα σας...

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΟΥΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΟΓΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ... ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΙΛΙΚΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΕ ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ...

ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΝΟΧΛΕΙ ΜΕΡΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΠΕΡΑ ΤΟΥ ΔΕΟΝΤΟΣ ΕΥΘΙΚΤΟΙ…

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΚΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΟ ΘΥΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΘΥΜΙΚΟ ΠΑΙΔΙΟΥ Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΕΝ ΤΕΛΗ ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΘΥΜΗΔΙΑΣ…